O książce: 1956 / "Saga Njala" to największa ze wszystkich sag o przodkach i jedyna saga o przodkach, która opowiada o ludziach z południowego wybrzeża Islandii. Precyzja charakterystyki, dramatyczna akcja i niezwykła żywość języka sprawiają, że „Saga Njala” zawsze była i nadal jest najbardziej ukochaną książką Islandczyków. Sprzyja temu także fakt, że jego centralnymi obrazami są wspaniałomyślny i szlachetny Gunnar, który w swojej ojczyźnie nigdy nie chwycił za broń, chyba że w obronie życia, oraz jego wierny przyjaciel, mądry i miłujący pokój Njal, który na ogół nigdy podniósł broń. Śmierć pierwszego z nich, a potem drugiego, to dwa tragiczne szczyty tej wspaniałej sagi, która po imponującym procesie o spalenie Nyala i wielkiej zemście za jego spalenie kończy się całkowitym pojednaniem pozostałych przy życiu uczestników w sporze. Saga ta powstała pod koniec XIII wieku, tj. później niż inne sagi gatunkowe. Zachował się na wielu listach nie starszych niż 1300 rok. Saga dzieli się na dwie sagi o mniej więcej tej samej długości - sagę Gunnaro i sagę spalenia Njala. Oprócz tego pojawiają się dwa wątki poboczne – historia Hruta i jego żony Unn oraz historia pierwszych dwóch małżeństw Hallgerda, natomiast w drugiej połowie sagi pojawiają się dwa wstawki o obcych – historia chrystianizacji Islandii oraz historia bitwy z królem Brianem w Irlandii. W sadze tej, obok tradycji ustnej, korzysta się ze źródeł pisanych.